Op 19 februari 2012 bestaat de Mantranita-site 1 jaar, een mooi moment voor een terugblik.

Als ik bedenk hoe ik begonnen ben en hoe het nu gaat, komt er vanzelf een glimlach op mijn gezicht. Wat heb ik geaarzeld om een mantra-groepje te beginnen en wat ben ik blij dat ik het gedaan heb.

De eerste serie in het voorjaar van 2011 bestond uit 5 avonden. Het was even aftasten, want hoewel ik het al had uitgeprobeerd op de camping, was het toch wel spannend hoe het in Terneuzen zou gaan. Zouden er toch wel mensen komen? En zou de manier waarop ik het doe hen aanspreken? Ik vertrouwde wel op mijn ervaring vanuit mijn werk om voor een groep te staan en een bijeenkomst te organiseren, maar om zoiets vanuit mezelf te doen geeft toch een heel ander gevoel.

En net op het moment dat ik dacht dat er te weinig deelnemers zouden zijn, mailde Sjaak om me te laten weten dat er juist veel belangstelling voor was maar dat mijn site vaak niet bereikbaar was. Dat was mijn eerste les: op momenten dat ik enthousiast bezig ben om mijn site verder uit te breiden is deze onbereikbaar voor anderen.

Wat ik ook geleerd heb is loslaten om te willen weten hoeveel deelnemers ik kan verwachten. Het past niet in de sfeer van ont-moeten om te verwachten dat iedereen zich van tevoren opgeeft, bovendien is er ruimte genoeg voor iedereen die komen wil.

Ik neem altijd voldoende ruimte voor de voorbereiding. Thuis heb ik het programma voor de avond al gemaakt. ‘s Avonds zet ik de tafels en stoelen op zijn plaats en transformeer ik het lokaal in een ruimte waarin je tot jezelf kan komen door gepaste muziek,  wierook, kaarsjes en andere attributen die bij de sfeer passen. Zelf voel ik dan ook hoe ik in de juiste stemming kom en hoe de dagelijkse beslommeringen van me afglijden.

Als het groepje van de avond compleet is, beginnen we met een oefening om te aarden en zingen we de Ohm mantra. Hiermee maken we verbinding met de aarde, onszelf en de mensen met wie we samen zijn. Van daaruit kunnen we tijdens het zingen van mantra’s ervaren dat alles en iedereen met elkaar verbonden is.

Wat ik heel belangrijk vind is dat iedereen zich er prettig bij voelt. Er is niets wat moet, gewoon doen waar je jezelf goed bij voelt, daar gaat het om. Ervaren wat het met je doet, of je nu meezingt of alleen luistert.

In de loop van de tijd heb ik al heel wat mooie mantra’s ontdekt. Sommige zijn me aangereikt door anderen, waarvoor ik hen dankbaar ben. Ik voel me bevoorrecht dat ik ze weer verder mag doorgeven.

Ook heb ik mooie mensen ontmoet. Mensen die een keer meegedaan hebben, maar ook mensen die regelmatig terugkomen. En ik word er helemaal warm van als ik merk dat het goed is wat we samen doen. En zolang het goed voelt, gaan we ermee door.